Dzień dobry. Chcę kupić piosenkę.

Film „Szpieg w masce” z 1933 roku jest szczególny z kilku powodów. Po pierwsze, jest to jedna z bardzo nielicznych produkcji, w których możemy zobaczyć Hankę Ordonównę. Po drugie, jak już sam tytuł sugeruje – jest to film szpiegowski a to z kolei jest tematyka raczej niespotykana w polskim kinie przedwojennym. Mamy więc tam działania wrażego wywiadu oraz naszego kontrwywiadu (jednego z kontrwywiadowców gra, o ironio, Igo Sym - faktyczny niemiecki szpieg), intryga goni intrygę, trup się ściele, jest nawet strzelanina i pościg samochodowy.
Jednakże to, co mnie najbardziej w tym filmie fascynuje to fakt, że pozwala on zajrzeć do ówczesnego sklepu muzycznego. Nie wiem, czy standardowego, ale na jego przykładzie można sobie wyrobić pogląd, jak taki sklep mniej więcej wyglądał. Na filmie widzimy przestronne wnętrze, w którego centrum znajduje się półkolista lada a za nią – półki z płytami. Tu i ówdzie stoją patefony, na których klienci mogą odsłuchiwać wybraną muzykę. Jest też możliwość przejścia do pomieszczeń, w filmie zwanych kabinami, w których można posłuchać płyt w samotności. W filmie jest scena, w której główny bohater podchodzi do lady i mówi: „Proszę o piosenkę...”. Tak dokładnie – piosenkę.
Po uzgodnieniu, czego klient dokładnie poszukuje, dostawał on piosenkę, a ściślej mówiąc – dwie piosenki, w formacie 78rpm (rpm od ang. revolutions per minute). Była to siedmiocalowa płyta szelakowa, ze swej natury bardzo podatna na pęknięcia i stłuczenia, odtwarzana z prędkością 78 obrotów na minutę (dla porównania – winyle odtwarzane są z prędkością 33rpm lub, w przypadku mniejszych wydań, 45rpm). Na jednej stronie takiej płyty mieściło się maksymalnie około 3 minuty nagrania – czyli akurat piosenka.
Jeśli kogoś z Was ten film interesuje – jest dostępny na YT.

Sklep nazywał się bodajże "Do Re Mi". Syrena-Elektro to wytwórnia płyt. Takie ówczesne lokowanie produktu
https://b.allegroimg.com/s400/03caf1/027dec8343aab30092afd7a74e7b